Arto'dan Arşo'ya

March 7.976

Sevgili Arşo...

Bu mektubu ben sana ayrı yazıyorum. İstersen bunu yırtıp atarsın okuduktan sonra, böylece kebabın yağı yanmamış olur. Mektuplarımız epeyi kısıtlı bu ara ama biz zaten ezelden beri böyleyiz sülalece bir anda bir patırtı kopar ondan sonra herşey yatışır ve bir müddet sonra da herşey unutulur gider. Bu her zaman böyle olmuştur çoğu zaman sonunda fikirlerimiz birbirine uymuştur. Aramızda bir tek halledilmemiş mevzu Talin mevzusudur, tahmin ediyorum ki bu hiç bir zaman da çözüm bulamıyacaktır aramızda. Şu anda bütün geçen olayları bazen bir acı hatıra olarak hatırlarım o kadar. O anki olarlarda kendimden neler kaybetmiş olduğumu şu an çok daha iyi kavrıyabiliyorum. Onun için bir daha eskide olmuş şeyleri hatırlamak dahi işime gelmez. Benim arzu ettiğim kendi hayatımı yaşamamdır. Sizin bana yapacağınız en büyük iyilik artık beni böyle şeylerle tenkit etmemenizdir. Benim problemlerim şu anda sizin düşündüklerinizin de çok üstünde. Arşo burası o kadar değişk ki sizin artık bana  fikir olarak yardım etmeniz imkansız gibi bir şey. Onun için hala oralardan bana akıl vermeniz sinirime dokunuyor o kadar. Biz birbirimize sadece haberleri yazsak çok daha iyi olacak. Bununla beraber size sorulması gereken sorular olacak ve o zaman sizin fikirlerinizi almak isteyeceğim. O zaman gerekeni söylersiniz. Tahmin ediyorum ki aramızda anlaşılmayan birşey kalmıyor böylece. (Sakın şimdide kalemi değiştirdiğim için bozulma çünkü o iyi çalışmadığı için değiştirdim). Gönderdim dediğin kitap henüz elime geçmedi.

Şimdilik bu kısmı burada bitiriyorum devamını esas mektupta yazacağım.

Arto