27/11/960
Sevgili Nevinciğim
Seninle telefonla
görüştükten sonra, bazı ev ihtiyaçları için Konak çarşısına indiğim zaman daima
aklımda buz dolabı olduğu için yanımdaki arkadaşla buz dolap satan yerleri
gezdim. Bir yerde tesadüfen 6,5 ayak Boş marka bir buz dolabı gördüm, girip fiyatını
sorduk, beş bin beş yüz lira olduğunu söylediler. İçi ve dışı çok güzel çok
hoşuma gitti. Bir tane kaldığı için ne yapıp yapıp almaya karar verdim. Görsen Nevinciğim
kaçırılacak dolap değil. SG 180 yani yüz seksen litrelik bize bol bol yeticek
büyüklükte boyu 125 santim genişliği 62 santim tam bizim istediğimiz büyüklükte
bir dolap alman malı Boş 5800 liraya bir dolap bunu elimizden kaçırmamak için
elimizden gelen gayreti sarf ettik. Muratın bütün parası 2800 lira benim
bileziklerimide 1150 liraya verdik ve dört bini tamamladık. Fakat daha önce bu
işe teşebbüs ettiğimiz için dört bine bir dolap alırız tahmin etmiştik fakat
bulamadık. Bu dolap önümüze çıkınca bir iki yüz lirada borç ederek bu dolabı
kaçırmamak için sıkıntıya girdik ve aldık. Eğer Erzincandaki evde birikmiş paramız
olsaydı hemen getirtirdik. Borcada lüzum kalmazdı. Birkaç gün içinde bunu takip
edip almasaydık bir daha bulmamıza imkan yoktu.
Nevinciğim sizinde
bunu hoş karşılayıp memnun olacağınızı ümit ettik eniştemin parasını da
bilahare göndeririz diye düşündük. Eniştem sakın sıkıştırmasın gelince ona
buzlu rakı vericeğiz. Bir iki ay müsaade ederse memnun oluruz.
Nevinciğim işte
böyle sana daha evvel bir mektup yazmıştım istediğimiz arzuya bu şekilde nail
olduk. Allah güle güle kullanmak nasip etisn sıhhat afiyetle sizlerle birlikte.
Nevinciğim eniştemede
bu iş için epeyce zahmet ettirdik burada bulabileceğimizi tahmin etseydik
enişteme zahmet olmazdı. Neyse geldiğiniz zaman bu yorgunluğunuzu unuttururuz
çok teşekkür ederiz.
Nevinciğim sizler
nasılsınız eniştemin vazifesi inşallah olmuştur. Allahtan her şeyden önce
duamız o. Sen nasılsın.
Hiç mektup
yazmıyorsun annem nasıl mektup alamıyorum oğlunu buldu beni unuttu. Nevinciğim teyzemiz
amcamız nasıllar yaza onları İzmire bize bekliyoruz.
Burada havalar
çok iyi yalnız ara sıra yağmur yağıyor. Bende yavaş yavaş alışmaya başlıyorum
üstümüzde ev sahipleri yanımızda doktorlar gidip geliyorlar.
Nevinciğim
sana doyamadık sanki hiç görmemişiz gibi olduk bu sefer.
Bu kadarla son
verir amcanın teyzenin hürmet ve sevgilerimizle ben ve Murat ellerinden öperiz.
Enişteme ve
sana candan sevgi ve selamlarımızı göndeririz.
Yanaklarından öperim.
Süden Suat
hepinizin ellerinden öperler.
Benim iyi
kalpli eniştem ve Nevinciğim…
Kardeşin
Nermin
Mut
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder