İsimsiz Bir Mektup (Şiir)

Mutluluk tanımlanamaz

Ağlarkende, gülerkende mutlu olabilirsin

Gerçek olan onu bilincinde duymandır

Hele bir düşün

Düşünki şu ömründe kaç saat

Mutlu olabilmişsindir

Onu

Maddi zenginlikte aramışsan

Lüks tüketimde tanımışsan

Sen çok yanılmışsın.

Bir sevgilinin gözlerinde görmüşsen

Ve doymamışsan, artık

Ondada olmadığını anlamışsındır.

Mutluluk, mutlu olanlarla birlikteğindedir.

Bu böyledir bilesin.

Dizlerime çömeldim duvar dibinde

Koydum başımı avuçlarımın arasına

Dudaklarımda sigaram, gözlerimde yılgı.

Ben bir korkağım

İtiraf ediyorum.

Görüyorum gerçekleri

Ezenler,, ezilenleri

Ağlatanları, cahilleri

Ve sınıfları, sınıflandırmayı yapanları.

Bir ortamki ezmişsin, gülmüşsün, görmüşsün

Fakat cahilsin…

Güçsüzüm diyorsun, yapamam diye düşünüyorsun.

Ama herkes senin gibi

Birlikten kuvvet doğar, başın koltuğunda olsun

Çekinme kurşun yerim diye…

Yok, yok, olmaz…

İtiraf ediyorum

Ben bir korkağım.

Kıpır kıpır birşeyler var içimde

Beni geceleri yatırmayan

Dostlar içinde güldürmeyen

Yemek yedirmeyen, su içirmeyen

Bir şeyler var içimde

Oysa ne eksiğim var ki

Bir makamım, masam var

Güzel mi güzel sekreterim var

Akşamları içkili hoş muhabbetim var

Hem Ankara’da dostlarım da var

Ama bu nalet içimdekiler

Karımın koynunda bile

Terketmiyor beni.

Para değil, sevgili değil

Çevre, ortam değil

Dur dur buldum

Güneş, evet güneş

Güneşin önüne bir sis geçmiş

Bırakmıyor ışığı gelsin.

Tarih sisin kalmasını istiyormuş

Tarihe karşı gelinmezki.

Ama tarihleri yazan insanlar değilmidir.

Babam’a ali amca niye gecekonduda otuyor diye sordum?

Parası yok dedi

Para nedir diye sordum?

Bir değerdir dedi.

Değer nedir diye sordum?

Durdu düşündü.

Önem vermek dedi.,ama para bir kağıt dedim.

Ne önemi olabilirki diye sordum?

Gücü var dedi.

Güçlüyemi değer verilmeli diye sordum?

Güldü.

Burnumdan öpüp gitti.

Not: Küçükyalı'da bir eskicinin sattığı kitabın içinden çıkmıştır.